Recensie Lies Steppe - cd voorstelling Steppe + interview

Steppe, heet de groep rond frontvrouw Lies Steppe. Nu ja, van een band kunnen we niet echt spreken en ook de frontvrouw vult haar rol nog niet helemaal in. Tijdens “Some Days” en de David Bowie cover “Rebel rebel”  lijkt producent , gitarist en tevens haar lief Patrick Steenaerts genoeg te hebben van het wat ingehouden spel van band en frontvrouw. Hij blaast hen tot twee keer toe volledig weg met een zinderende elektrische gitaarsolo op het einde van de set waardoor de prestatie van Lies Steppe aan de zang, David Poltrock op toetsen, Werner Lauscher op bas en Karel De Backer op drums volledig verbleekt.

Als Galina, een project dat Lies Steppe met Mauro Pawlowski eerder deed, nam ze al twee singles op. Maar een album kwam er destijds nooit van. Nu heeft de 31-jarige radiopresentatrice haar ei in het Engels kunnen leggen. Als een vrouw een ei moet leggen, dan moet je haar dat vooral laten leggen, menen we. Maar of Steppe een aanwinst is waar het publiek op zat te wachten, is maar zeer de vraag.

Het debuutalbum kent vele stijlen, van het poppy “Marvellous” waarmee Steppe het optreden begon, naar het walsje in “Tell me” dat ons een paardenmolengevoel opleverde toen Poltrock uit zijn synths een repetitief melodietje toverde. Steppe vertelde vooral over hoe de nummers op plaat klinken. Carlo Mertens speelt trombone tijdens Delight. Geen kopers waren er te bespeuren in de Roma, waardoor het nummer met gitaar dat live vooral de bovenhand haalde, het extra folky deed klinken.

“Believer” kende een iets te repetitieve structuur naar onze goesting. “Smartlap” My Dark companion moest het zonder Mauro Pawlowski stellen. Een ode aan de nacht, die begeleid door klassieke gitaar ook solo meer dan overeind bleef. Ongetwijfeld het beste nummer van het album.

“No other lover” moest het stellen zonder Jef Neve, want die zat op dat moment in een radiostudio van de openbare omroep. Zo werden op den duur nogal veel mensen bedankt die aan de plaat meewerkten, die helemaal niet aanwezig waren. En de sound, die we te horen kregen live, was een stuk minder rijk dan die op het album.

Uiteraard heeft de band niet voldoende materiaal om een gans optreden mee te vullen. Dertien songs telt het album, waardoor men uiteraard genoodzaakt was om enkele covers te spelen. Van “The sexiest man alive en neen het is niet Patrick” aldus Lies Steppe, bracht de groep David Bowies “Rebel Rebel”. In deel één brachten ze ook een wat ingetogenere versie van Terence Trent D’arby’s “Sign your name”.

Lies Steppe stond er niet helemaal als frontvrouw. Ze kan dan wel een zekere cool en stoerheid over zich hebben, toch waren er heel wat onzekerheden die ze moest overwinnen. Maar ja, wat wil je als je voor eigen publiek moet spelen, met tal van familieleden, vrienden en collega’s in de foyer van de Roma. Zo had ze maar voor alle zekerheid enkele liedteksten op een blad papier geschreven en op een monitor gekleefd. Hier en daar zat ze op ogenschijnlijk niet zo’n onoverkomelijke passages onder de toon. Op het einde van “Delight” hield ze zich ook iets te veel in en durfde ze niet helemaal door te zingen. Tijdens “Light sleeper” blendde de samenzang niet. De Limburgse krabde meermaals in het haar tijdens een bindtekst.

Dat alles samen zorgde ervoor dat wij soms figuurlijk in het haar begonnen krabben, en ons na de twee egotrips van de gitarist op het einde van de set afvroegen, van wie dit project eigenlijk is.

< Bert Hertogs >

De setlist:

Deel 1:

1. Marvellous
2. Today
3. Everyone keeps calling
4. Heaven
5. Sign your name – cover van Terence Trent D’arby
6. Light sleeper
7. Come out

Deel 2:

1. No other lover
2. Believer
3. My dark companion
4. Tell me
5. Pretty things
6. Delight
7. Some days

Bis:

1. Rebel rebel – cover van David Bowie